Шумо дар айни замон бо ҳамроҳи мо барои наҷоти худ дуо гуфта метавонед:
Худои азиз,
Ман Исо Худованд буданашро эътироф мекунам. Ман боварӣ дорам, ки Ӯ аз бокира таваллуд шуд, дар салиб барои гуноҳҳои ман мурд ва пас аз се рӯз аз мурдагон зинда шуд. Ҳоло барои гуноҳҳои бар зидди Ту кардаам иқрор мешавам. Барои наҷоти худ ҳеҷ коре карда наметавонам. Ман аз Ту хоҳиш мекунам, маро бубахш ва акнун танҳо ба Исо таваккал мекунам. Ман боварӣ дорам, ки ҳоло фарзанди Ту ҳастам ва то абад бо Ту хоҳам буд. Ҳар рӯз маро бо Рӯҳулқудсат роҳнамоӣ кун. Ба ман ёрӣ деҳ, ки Туро бо тамоми дилам, ҷонам ва ақлам дӯст дорам. Инчунин дигаронро мисли худам дӯст дорам. Ташаккур ба Ту, ки маро бо Хуни Писари Худ Исо наҷот додӣ. Ба номи Исо дуо мегӯям. Омин.
